Već u 3. milenijumu prije nove ere nastala su prva naselja na obalama plovnih rijeka i na obalama mora, koja su služila za zaštitu zemlje od napada, za razvoj zanata i aktivnu trgovinu i odnose s javnošću s drugim državama. Zbog brzog rasta prosperiteta ovih naselja, bogato stanovništvo i državna upravna tijela ubrzo su se koncentrirali u njima. Tako su nastali prvi drevni gradovi koji su pokrenuli proces urbanizacije.
Počeo je da se dešava porast broja gradova, stalni porast broja gradskog stanovništva, negovanje urbanog načina života. U svim narednim erama gradovi su vršili ogroman utjecaj na razvoj nauke, arhitekture i kulture, na formiranje i razvoj industrijske proizvodnje, na formiranje robno-novčanih odnosa, na revolucionarne transformacije društvenog sistema u gotovo svim državama društva, njegova kultura, demografski procesi, značajno su se intenzivirali od početka 19. vijeka. To je bilo zbog koncentracije velikih industrijskih centara u gradovima, razvoja transporta i komunikacija, lakše dostupnosti dostignuća medicine i uslužnog sektora za građane. Kao rezultat toga, ogroman sloj ruralnog stanovništva migrirao je u potrazi za pristojnom zaradom i boljim životom. Tokom perioda od početka 19. do kraja 20. vijeka, urbano se stanovništvo u prosjeku povećalo sa 5% na 41%. Proces urbanizacije nije posljedica samo migracije ruralnog stanovništva. Nakon izgradnje industrijskih preduzeća u seoskim naseljima, oni se transformišu u male gradove. Naselja koja spadaju u granice grada koji se širi izlivaju se u njega kao strukturna teritorijalna jedinica. Pored toga, postoji stalni porast takozvane migracije klatna, kada se stanovništvo predgrađa, nastavljajući živjeti u seoskim naseljima, svakodnevno putuje na posao i studiranje u grad. Urbanizacija industrijaliziranih zemalja dovela je do koncentracije značajnog dijela njihovog stanovništva u gradovima i do velike prevlasti gradskog stanovništva nad ruralnim. Najistaknutiji predstavnici urbaniziranih zemalja su Velika Britanija, Švedska, Belgija, Njemačka, Australija, SAD. Kao i Kanada, Izrael, Japan i Novi Zeland. U njima je broj urbanih stanovnika veći od 70%. Karakteristika razvoja urbanizacije je usporavanje stope rasta broja urbanih stanovnika, sa udelom koji prelazi 70%. I zaustavite se pri približavanju 80%. Samo u državama u razvoju u afro-azijskoj regiji očuvana je prevalencija ruralnih stanovnika nad populacijom gradova. Razvoj urbanizacije u današnjoj fazi doveo je do formiranja urbanih aglomeracija, kada rast stanovništva u ogromnim predgrađima nadmašuje populaciju rast u velikom gradu, koji je središte aglomeracije. Ova pojava je široko rasprostranjena u Sjevernoj Americi, Belgiji, Holandiji i Moskvi. Pored toga, u Kanadi, Švedskoj, Italiji i Francuskoj dolazi do promjene smjera migracije stanovništva iz urbanih aglomeracija i većih gradova (megacitova) u srednje i male gradove. Megaciti s populacijom većom od jednog miliona ljudi više nisu atraktivni za posao i život zbog loše ekologije, zagušenja u prometu i visokih troškova stanovanja. Pored toga, razvoj industrijskih preduzeća u njima ne osigurava radna mjesta za povećanu populaciju. Razvoj urbanizacije u zemljama sa slabim nivoom urbanih siromašnih područja. To uzrokuje porast socijalne napetosti i emigraciju mlade populacije u razvijene zemlje.
